Geldi gelmesine, bakın hem korona da bitti.

Ama bizim mecalimiz kalmadı. Pandemi dönemi ruh sağlımızı ve ekonomik durumumuzu komple değiştirdi.
Hastalık ve ölüm korkusu, asosyalleşme pandemi döneminden bize miras kaldı.
Artık insanlar daha çekingen ve iletişimi unutmuş durumda...

Hem yaz geldi, cıvıl cıvıl olmamız gerekiyor.
Ama hiç tatil planımız yok fark ettiyseniz.
Ne yapacağız nereye gideceğiz ki?
Faturaları zar zor birleştirmekten, yani aslında günü kurtarmaktan başka uğraşımız yok.
Geleceğimiz puslu bir bulut gibi köşede bizi izliyor.

Toplum, ruh sağlığını belirli bir oranda yitirmiş ve geleceği göremez bir pozisyondayken,
Şahsen ben, alınan tüm kararları şöyle bir sorgularım.
'Acaba ne kadar mantıklı bu karar şu an?'
Üstelik, sorgulamalarla ve yitirilen değerlerle hayat ne kadar 'güzel' ilerleyebilir diye de bir sorarım.

Umarım, önümüzü daha rahat gördüğümüz güneşli günlerimiz yakındır.