Günler geçip gidiyor.
Ne çok sınavdan geçtik.
Daha de ne yaşayacağız bilmiyoruz.
Depremler, seller…
İnsanlar acılarını unutmadan bir yenisi ekleniyor daha da.
Sırada daha da ne var diye düşünmeden edemiyorum.
Allah sonumuzu hayır etsin demekten başka bir şey gelmiyor elden.
Oturup düşünmemiz lazım toplumca.
‘Biz nerede yanlış yaptık’ diye.
Saygıyı mı yitirdik, sevgiyi mi?
Bak bir depremde ne olduk? Hemen birleştik!
Tabi menfaatçiler o zamanda iş başındaydı.
İnsanlar canını zor kurtardı.
Ev kiraları uçtu (Bu kadarda olmaz)
Ne evler gitti…
Güvenme dünya malına!
Dere yatakları binalarla doldu.
Sel alıp götürdü.
Bir oturup düşünmeli.
Biz bilimden neden uzaklaşıyoruz?
Bu kadar tamah etmeyelim.
Kimse baki değil dünyada.
Olduğu kadar yaşayalım.
Bozmayalım doğanın dengesini.
Doğa her zaman savaşı kazanır.
Hiçbir güç yetmez ona.
İnsanoğlu sakinlerse belki oda sakinler.
Çok azmamak lazım.
Şükür etmeyi bilmeli her zaman.
Günlerce enkaz altında aç susuz kaldı insanlar.
Ne yaşadığını ne çektiğini onlar biliyor.
Saygıyı sevgiyi yitirmeyelim.
Hoşçakalın…