Sabah uyandım, 6.30
Sabah uyandım, 6.30
Doğarken güneşe eşlik etmeyi severim.
Çay suyu koydum, duman tüterken yaşamak anlam kazanıyor.
Böyle bir metafor yapmıştım, henüz bir çocukken.
Bahçeye çıktım. Yeşil bahçem var.
Sahiplenmişim yani, bir alanı.
Dünyadan bir bölgeyi, benimmiş gibi.
Sanki bana ait olabilirmiş gibi
Ama ütopya bu ya, olmuş.
Derin bir nefes, ufukta güneş doğuyor
Beraberinde umutlar, umutları sırtlanmış.
İnsanlığın çoktan kapısını kapattığı umudu.
Güzel bir gün başlıyor işte.
Bir derdim yine yok bu sabah
Çayım var, çimenim var.
Belki ailem mutlu
Belki evim tam takır, eksiksiz.
Bunların hiçbiri olmadı ama.
Kalktım, planladığımdan biraz daha geç.
Üzerime yakıştırmadığım ne varsa giydim, paramın yettiğine doğrusu.
Koştum, mecazen ama koştum.
İşe gitmek lazımdı.
Bir gün çimenlerim olur umuduyla para kazanmak için.
Ütopyalardan ütopya beğendim bugün.
