O yıllarda, martıların cıvıltıları arasında yükselen vapur düdüklerinin sesi, rüzgarla harmanlanarak uzaklara doğru taşınıyor, her bir yolcunun vedası ve kavuşması bir hikâye gibi, o anı yaşatan bir anıtsal iz bırakıyordu. Gözler, iskeledeki her bir figürde bir anlam arar, yola çıkanların geride kalanlarıyla paylaştığı bakışlar, bu özel mekânda derin izler bırakıyordu.
Bir Dönemin Canlı Tanığı: Çanakkale İskelesi
1970’ler, Çanakkale İskelesi için unutulmaz yıllardı. Iskele, sadece bir ulaşım noktası değil, aynı zamanda insanların hayatlarında derin izler bırakan önemli bir buluşma noktasına dönüşmüştü. Hemen her gün, vapurlar birer adım gibi kentten uzaklaşırken, onları uğurlamak ya da karşılamak için gelenler arasında bir duygu yoğunluğu hakimdi. Iskelede yaşanan vedalar, kavuşmalar, umutlar ve özlemler, tıpkı bir sinema filmi sahnesi gibi, her anı bir araya getiriyordu.
1970’lerin Çanakkale’si: Hafızalar Dolu Bir Zaman Dilimi
Bu dönemde, vapurların sessizce yanaştığı iskelenin etrafında bir hareketlilik vardı. Hangi noktaya giderse gitsin, her yolculuk bir hayatın yeni bir yönüne adım atışıydı. Aileler, sevdiklerine son kez bakarak ellerindeki valizleriyle birlikte vapura binerken, arkasında kalanlar ise gözleriyle onların son yolculuğunu izlerdi. Vapurun düdüğü çaldığında ise zaman, birkaç saniye için bile olsa durur, herkes bir an için derin bir nefes alır ve yaşanmışlıklar gözlerde belirirdi. Bu yıllara dair hatırlanan anılar, sadece eski fotoğraflarda değil, büyüklerin ağzında da derin izler bırakmıştır. Ailelerden, dostlardan, hatta komşulardan dinlenen hikayeler, her geçen gün bir nostalji halini almış ve geçmişin yüceliğini daha da artırmıştır. Bir zamanlar Çanakkale'nin kıyılarında yaşamış olanların anlatıları, bugün hala taze bir şekilde hatırlanmakta ve geçmişin o özel atmosferi, tıpkı o dönemdeki vapurlar gibi zamanın ötesine taşınmaktadır.
Vapur Düdüğünden Vedaya: Bir Çanakkale Geleneği
Günümüzde modern ulaşım araçları ve yeni altyapılar ile Çanakkale'nin ulaşımı büyük ölçüde değişmiş olsa da, 1970’li yıllarda iskele, her biri unutulmaz birer anı taşıyan özel bir yerdi. Vapur düdüğünün sesi, insanların duygularını en derin noktalarda etkilerken, bu sıradışı mekân geçmişin izlerini bugüne taşıdı. Bir vedanın yankısı, bir kavuşmanın coşkusu, her bir çınlayan düdük, tarihi bir hatıra gibi hafızalara kazındı.
Çanakkale’nin İzlerini Taşıyan Anılar
Bugün, o yılları anlatan eski fotoğraflara bakarken, zamanın geriye doğru aktığını hissetmek kaçınılmaz. İskelenin her köşesi, her taşında bir hatıra barındırır. 1970’li yılların Çanakkale İskelesi, yalnızca bir ulaşım noktası değil, duyguların en saf hâline dönüştüğü, yılların yavaşça akıp geçtiği bir geçmişin tanığıydı. Bu özel fotoğraflar, sadece bir zaman diliminin değil, aynı zamanda o dönemin yaşam tarzını ve insan ilişkilerini de gözler önüne seriyor.
